Günümüzde çevre kirliliği, insan sağlığını ve ekosistemleri tehdit eden en büyük sorunlardan biri haline geldi. Hava, su ve toprak kirliliği; plastik atıklar, sanayi faaliyetleri ve bilinçsiz tüketim alışkanlıkları nedeniyle her geçen gün daha da artıyor. Ancak bireyler, kurumlar ve devletlerin iş birliğiyle bu gidişatı tersine çevirmek mümkün ve devletimiz bu gidişatı tersine çevirmek için elinden geleni yapıyor ve bizlere halk olarak daha büyük sorumluluklar düşüyor.Türkiye’de ve dünyada çevre kirliliğiyle mücadele için sıfır atık projeleri giderek yaygınlaşıyor. Plastik kullanımını azaltmak, geri dönüşümü teşvik etmek ve sürdürülebilir tüketim alışkanlıklarını benimsemek, çevrenin korunması için kritik adımlar arasında yer alıyor. Çeşitli belediyeler ve özel sektör kuruluşları, atıkların geri dönüştürülmesi ve doğaya zarar vermeden bertaraf edilmesi için yeni projeler hayata geçiriliyor.Bizler bireyler ve halk olarak ne yapa biliriz küçük adımlar atarak bu süreci tersine çevire biliriz.Plastik kullanımını azalta biliriz ,bez çantalar ve sağlığımız için cam şişeler kullana biliriz,geri dönüşüm atıklarını ayrıştırarak ve elektirik su tasarrufu yaparak bireysel araçlar yerine toplu taşım ve bisiklet kullanarak karbon salınımını azalta biliriz,ağaçlar dikerek kendimize yeşil alanlarlar oluştura biliriz.Daha temiz bir çevre daha yaşanabilir bir dünya için bizlere yani bireylere çok büyük sorumluluklar düşüyor.Bireysel çabalarımızı toplumsal bilince dönüştürdüğümüzde, doğaya verdiğimiz zararı en aza indirebiliriz.

Günümüz dünyasında savaşlar, nefret söylemleri ve kutuplaşmalar Dahada giderek artarken, sevgi ve hoşgörünün gücü bazen göz ardı ediliyor. Ancak uzmanlar ve aktivistler, daha sevgi dolu bir dünya yaratmanın mümkün olduğunu savunurken peki bizler bunun için neler yapabiliriz.Uzmanlara göre, medyada ve sosyal platformlarda nefret söylemi yerine pozitif Ve  iyilik dolu mesajların teşvik edilmesi önemli.Gençlerimiz hayatı sadece sosyal platformlardan değil bizzat hayatın kendi içinde yaşayarak öğrenmeleri gerekiyor.Sevgi dolu bir hayatı sadece bireysel değil, toplumsal düzeyde  bir dönüşüm aracı olarak çevirmemiz gerekiyor. Eğer insanlar birbirine daha fazla anlayış ve hoşgörüyle yaklaşırsa, daha mutlu ve barış içinde bir dünyada yaşamak mümkün olabilir.

Ramazan ayı, yalnızca oruç tutulan bir dönem değil, aynı zamanda toplumsal dayanışmanın, birlikteliğin ve manevi huzurun zirveye ulaştığı özel bir zaman dilimidir. Ancak, geçmiş yıllardaki Ramazanlarla günümüz arasındaki farklar her geçen yıl daha belirgin hale geliyor. Eski Ramazanların samimiyeti, komşular arası dayanışma, şimdilerde nostaljiyle anılıyor.Eskiden Ramazan geceleri, cami minarelerini süsleyen mahyalarla aydınlanırdı. "İmanla yaşa" ve "Hoş geldin Ramazan" gibi yazılar, gökyüzünde parıldayarak insanlara manevi bir huzur verirdi. Bu gelenek, Osmanlı döneminden miras kalan ve bugün hâlâ bazı büyük camilerde yaşatılan bir sanat.Günümüzde teknolojinin gelişmesiyle birlikte alarm saatleri ve telefon bildirimleri sahurda uyanmayı kolaylaştırıyor. Ancak eski Ramazanlarda, sahur vakti davulcuların söyledikleri manilerle duyurulurdu. Davulcular, her mahallede farklı manilerle insanları sahura kaldırır, bayramda ise bahşiş toplamaya çıkardı artık o manileri duyamıyoruz.Eski Ramazanların en büyük özelliği, komşuluk ilişkilerinin çok daha güçlü olmasıydı. İftar sofraları yalnızca aile içinde değil, komşularla birlikte kurulurdu. Hanelerde pişirilen yemekler birbirine ikram edilir, iftar vakti kapılar çalınıp sıcak pideler dağıtılıp paylaşılırdı. Bugün bu gelenek büyük şehirlerde zayıflamış olsa da, Anadolu’da hâlâ sürdürülüyor olması sevindici.Ramazan geceleri sadece ibadetle değil, aynı zamanda geleneksel eğlencelerle de hatırlanırdı. Meddah gösterileri, orta oyunları ve özellikle Hacivat-Karagöz gölge oyunları çocuklardan yetişkinlere herkesin ilgiyle izlediği etkinliklerdi. Günümüzde bu oyunlar daha çok müzelerde ve özel etkinliklerde yaşatılmaya çalışılıyor.Teknolojinin ve modern yaşamın getirdiği yenilikler, eski Ramazanların sıcaklığını ve samimiyetini bir nebze gölgeledi. Ancak, Ramazan ayı hâlâ paylaşmanın, yardımlaşmanın ve manevi huzurun en yoğun hissedildiği zamanlardan biri olmaya devam ediyor. Belki de bu yıl, eski Ramazanları yeniden yaşatmak için sevdiklerimizle daha fazla vakit geçirmeli, paylaşmayı ve dayanışmayı ön plana çıkarmalıyız.

Ramazan ayının getirdiği bereketin ve huzurun herkesin gönlünce olmasını dileyerek, eski Ramazanların ruhunu tekrar hatırlamak dileğiyle…

  Gazeteci:Hüsnü Değirmenci

 Gazetecilik, toplumun bilgiye ulaşma hakkını savunan, gerçekleri ortaya çıkaran ve kamuoyunu aydınlatan bir meslektir. Gazeteci, olayları takip eden, araştıran ve tarafsız bir şekilde sunan kişidir. Sadece haber aktarmakla kalmaz, aynı zamanda toplumu bilinçlendirme ve yönlendirme sorumluluğunu da taşır.

Bir gazeteci, mesleğini icra ederken objektif, cesur ve etik değerlere bağlı olmalıdır. Doğruluğu teyit edilmiş bilgileri sunarak halkın güvenini kazanır. Bazen zorlu koşullarda çalışır, bazen baskılara maruz kalır, ancak gerçekleri saklamadan halka sunma azmiyle hareket eder.

Gazetecilik, yazılı basından dijital medyaya kadar geniş bir alanda faaliyet gösterir. Günümüz dünyasında, sosyal medya ve internet gazeteciliği de klasik gazetecilik anlayışını dönüştürmüş, habere ulaşma hızını artırmıştır. Ancak değişmeyen tek şey, gazetecinin gerçeğin peşindeki yolculuğudur.

Sonuç olarak, gazeteci, toplumun gözü, kulağı ve sesi olmayı sürdüren; olayların perde arkasını araştırarak halkı bilgilendiren bir meslek insanıdır. Özgür, bağımsız ve tarafsız bir basın için gazetecilerin rolü her zaman kritik öneme sahiptir.